Η ιστορία της μεθόδου.
H μάλαξη του συνδετικού ιστού ξεκίνησε και αναπτύχθηκε από την Elizabeth Dicke,μια γερμανίδα φυσικοθεραπεύτρια.Το 1929 η Dicke παρουσίασε κυκλοφορικές διαταραχές στο δεξί κάτω άκρο,πράγμα που την άφησε για αρκετό χρονικό διάστημα στο κρεβάτι.Οι γιατροί μιλούσαν για ακρωτηριασμό.Η Dicke στην προσπάθειά της να ανακουφιστεί από τον έντονο πόνο στην οσφύ,άρχισε να κάνει μάλαξη στον εαυτό της,χαράζοντας γραμμώσεις στην περιοχή της λεκάνης και του ιερού οστού.
Ανακάλυψε τότε ότι οι μη ελαστικοί,αναίσθητοι και σταθεροί ιστοί στην επώδυνη πλευρά ήταν χαλαροί μετά τη χάραξη των γραμμώσεων με τα δάχτυλά της και ότι η τάση του δέρματος ήταν χαμηλότερη από αυτή της άλλης πλευράς.
Σύντομα αισθάνθηκε ένα αίσθημα τσιμπήματος και θερμότητας στο πόδι της,πράγμα που αποτελούσε ένδειξη καλής κυκλοφορίας.Σιγά-σιγά ο πόνος άρχισε να υποχωρεί.Σε διάστημα 3 μηνών οι ενοχλήσεις σχεδόν εξαφανίστηκαν και ένα χρόνο αργότερα η Dicke ήταν ικανή να επιστρέψει στα καθήκοντά της ως φυσικοθεραπεύτρια.
Κατά την παραμονή της στο νοσοκομείο,η Dicke ανακάλυψε ότι με την εφαρμογή των γραμμώσεων θεραπεύτηκαν και άλλες παθήσεις από τις οποίες έπασχε (γαστρίτιδα,κολικοί του νεφρού,σακχαρώδης διαβήτης).
Εφαρμόζοντας τη μέθοδο σε πολλούς ασθενείς,η Dicke διαπίστωσε ότι η αποτελεσματικότητα των γραμμώσεων είχε σχέση με τις αντανακλαστικές ζώνες του Head,δηλαδή με ορισμένες περιοχές και σημεία στο δέρμα που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα εσωτερικά όργανα,οι οποίες αν ερεθιστούν κατάλληλα επιδρούν στα συγκεκριμένα εσωτερικά όργανα.
Το 1935 μετά από τη συνεργασία της Dicke με τον καθηγητή Veil Kohlrausch και την Dr Fr Leube,η διευθύντρια της σχολής φυσικοθεραπείας στο Freiburg δίδαξε τη μέθοδό της.
Η μέθοδος συνέχισε να διδάσκεται και συγχρόνως να ερευνάται επί σειρά ετών.
Διεθνώς χαρακτηρίζεται ως «νευρομάλαξη».